Łańcuhowa technika skojarzeń

Technika ta polega na łączeniu elementów do zapamiętania w jedną całość. Wywołujemy w swojej głowie szereg zdarzeń, które pozwalają nam zapamiętać konkretne elementy. Aby łatwiej zapadły nam w pamięć powinniśmy wykorzystać do tego jak najwięcej zmysłów, wzrok, słuch, węch, dotyk. Kolejną pomocą przy zapamiętaniu elementów będzie charakter tych zdarzeń, jeżeli będą śmieszne, dziwne lub przesadzone to łatwiej zapadną nam w pamięć. Najważniejsze w tej technice jest zapamiętanie pierwszego elementu i ułożenie w swojej głowie całej historii. Ja wykorzystuję tą technikę do banalnych celów jakim jest robienie zakupów, ale można ją wykorzystać również do :

-Przemówień, egzaminów ustanych, zamiast mówić z kartki, mówimy z głowy.

-Zapamiętywania treści wykładu łącząc słowa kluczowe.

Pozdrawiam,
Piotr. 

Technika haków

Ciekawym sposobem jest też technika haków. Haki, to reprezentacje kolejnych liczb które tworzone są w oparciu o skojarzenia. Jeśli np. chcemy zapamiętać kolejno cyfry, pierwszym krokiem będzie stworzenie haków.
Załóżmy, że 2 kojarzy nam się z łabędziem a pozostałe cyfry to kolejno
5-kura,
7-kosa,
10-rycerz.

Następnie, chcąc zapamiętać ciąg liczb tworzymy łatwe do zapamiętania zdanie używając wyrazów w odpowiedniej kolejności np. 2,5,7,10-Łabędz nie kura, rycerz za nim z kosą nie goni.
Ważne jest aby zdanie było niezwykłe, tak aby zapadało nam w pamięć. Może być nawet odrealnione, grunt by metoda osiągnęła zamierzony skutek. Powodzenia!

Style uczenia się

Kilka słów o stylach uczenia się.

Żeby dobrze je poznać ,konieczne jest poznanie podstawowych zasad funkcjonowania mózgu a dokładniej za co odpowiadają  jego dwie części ,lewa i prawa półkula.

LEWA PÓŁKULA przetwarza nowe informacje na poziomie: logiki, słów, zbiorów, liczb,

kolejności, liniowości, analizy itd., natomiast PRAWA posługuje się: rytmem, wyobraźnią,

snem na jawie, barwą, wymiarami, relacjami przestrzennymi, syntezą itd.

Udowodniono jednak że, obie półkule niezależnie od siebie mogą przejmować funkcje całego mózgu. Te możliwości drzemią w każdej z nich.Trzeba je tylko obudzić.

Im częściej obie półkule mózgowe pracują jednocześnie, tym bardziej każda

z nich korzysta na tej współpracy. Na przykład studiując muzykę lepiej poradzisz sobie z matematyką

- i odwrotnie. Z kolei jeśli uczysz się tańczyć, lepiej pójdzie Ci nauka języków, a ucząc się języków będziesz miał większą kontrolę nad ruchami ciała. Jesteś dobry w matematyce, więc zapewne lepiej odtwarzasz stosunki przestrzenne i na odwrót, itd. Im bardziej wykorzystujesz wszystkie te możliwości,tym bardziej chłonna staje się Twoja pamięć, i tym przyjemniejszy i łatwiejszy staje się sam proces zapamiętywania .

Odkrycie „dwóch mózgów” w naszej głowie dało impuls do tego, aby wypracować metody aktywizujące je do pracy, a przez to służące sprawnemu funkcjonowaniu naszej pamięci.

Ludzie uczą się na różne sposoby. Odbierając informacje ze świata zewnętrznego korzystają ze wszystkich zmysłów. Z czasem jednak u wielu osób jeden ze zmysłów wykształca się bardziej niż pozostałe,co sprawia, że łatwiej im korzystać z tego właśnie kanału przyswajając nowy materiał. Jeśli chcemy szybko się czegoś nauczyć, materiał musi zostać nam podany w taki sposób, by trafił do naszego mózgu najlepszą z możliwych dróg – odpowiadającą naszemu stylowi uczenia się.

Wyróżnia się co najmniej 4 TYPY STYLÓW UCZENIA SIĘ: WZROKOWY, SŁUCHOWY, DOTYKOWY I KINESTETYCZNY.

TEORIA INTELIGENCJI WIELORAKIEJ

 Gardner zaproponował teorię wielorakiej inteligencji, która postuluje istnienie ośmiu odrębnych zdolności:

INTELIGENCJA JĘZYKOWA

Odpowiada za umiejętność posługiwania się językiem, wzorami, symbolami, płynną mową i dobrym rozumieniem tekstu.

Osoba posiadająca dobrze rozwiniętą inteligencję językową będzie:

• uczyć się słuchając, pisząc, czytając, dyskutując,

• nadawać znaczenie słowu pisanemu i mówionemu w toku przekonywania, zabawy, przekazywania

informacji, tworzenia pojęć,

• naśladować lingwistyczne cechy innych,

• rozwijać własne zastosowania i sposoby rozumienia języka,

• lepiej od innych posługiwać się słowem mówionym i pisanym, uważniej słuchać niż inni.

INTELIGENCJA MATEMATYCZNO-LOGICZNA

Polega na sprawnym wykonywaniu obliczeń, a także operacji na abstrakcyjnych symbolach.           

  Wraz  ze zdolnościami językowymi składa się na to, co zwykle nosi nazwę inteligencji „akademickiej”, czyli takiej,która pomaga człowiekowi w odniesieniu sukcesu w trakcie formalnej edukacji.

Osoba posiadająca dobrze rozwiniętą inteligencję matematyczno – logiczną będzie:

• przejawiała zdolności do rozumienia i operowania abstrakcyjnymi symbolami, opisując znaczenie

i funkcję konkretnych pojęć i obiektów,

• posługiwała się we wczesnym stadium rozwoju pojęciami czasu, miejsca, ilości, liczby oraz dostrzegała związki przyczynowo-skutkowe

• celowała w rozwiązywaniu logicznych łamigłówek i konsekwentnym działaniu,

• dostrzegała wewnętrzną strukturę różnych złożoności,

• wykazywała uzdolnienia matematyczne, polegające na formułowaniu wniosków na podstawie

szczątkowych informacji, gromadzenia dowodów, szacowania wielkości, tworzenia modeli, wysuwania hipotez, poszukiwała harmonii i porządku w swoim otoczeniu.

INTELIGENCJA MUZYCZNA

To umiejętność wytwarzania i rozumienia treści, których nośnikiem jest dźwięk.

Osoba posiadająca inteligencję muzyczną będzie:

• rozróżniała układy dźwięków i czerpała przyjemność z eksperymentowania z nimi,

• odczuwała zmiany brzmienia poszczególnych dźwięków i będzie zdolna wyodrębnić grę poszczególnych instrumentów,

• reagowała na zmiany w muzyce zmianą własnego nastroju,

• chętnie improwizowała i muzykowała, stosując różnego rodzaju dźwięki, wykazywała zainteresowanie i zdolności do gry na instrumencie,

• posiadała wyczucie rytmu,

• interesowała się muzyką, poszukiwała własnych form i preferencji.

INTELIGENCJA KINESTETYCZNA

To zdolność do rozwiązywania problemów związanych z ruchem i postawą ciała. Cechuje tancerzy,

choreografów i sportowców, a także w mniejszym stopniu przeciętnych ludzi.

Wysoce rozwinięta inteligencja kinestetyczna objawia się poprzez:

• odbieranie wrażeń poprzez dotyk, ruch, kontakt fizyczny,

• uczenie się w trakcie działań praktycznych,

• wykazywanie dobrej koordynacji, poczucia czasu, równowagi, zręczności i wdzięku,

• dbałość o rozwój fizyczny, stałe ćwiczenia,

• demonstrowanie kreatywności poprzez ekspresję i ruch fizyczny, pozostawanie

w ciągłym ruchu.

INTELIGENCJA PRZESTRZENNA

To zdolność ułatwiająca orientację w przestrzeni, a także umożliwiająca wykonywanie operacji umysłowych na materiale wyobrażeniowo-przestrzennym. Dzięki tej zdolności możemy „myśleć obrazami”,a nie tylko słowami i abstrakcyjnymi symbolami.

Osoba posiadająca inteligencję przestrzenną będzie:

• dobrze sobie radziła z wykonywaniem i kontrolą ruchów własnego ciała w przestrzeni,

• łatwo wyobrażała sobie pożądane sceny,

• przejawiała zdolności do konstruowania, budowania oraz wymyślania obiektów trójwymiarowych,

• znała działanie przełożeń, dźwigni, kół napędowych oraz ich wpływu na inne przedmioty,

• uczyła się poprzez obserwowanie i tworzenie map pamięci,

• przewidywała ruch przedmiotów np. piłki,

• posiadała talent do interpretowania i sporządzania wykresów, map, pomocy wizualnych.

INTELIGENCJA INTRAPERSONALNA

Polega na rozumieniu samego siebie, a zwłaszcza na rozróżnianiu własnych uczuć oraz nastrojów.

Umożliwia osiągnięcie wysokiego stopnia samowiedzy i mądrości.

Osoby posiadające dobrze rozwiniętą inteligencję intrapersonalną będą:

• świadome swoich myśli, uczuć i emocji, potrafią je wyjaśnić,

• podejmowały próby odpowiedzi na pytania filozoficzne,

• miały dokładny obraz samego siebie,

• żyły zgodnie z własnymi zasadami i przekonaniami,

• doceniały rozwój wewnętrzny,

• posiadały wysoką automotywację,

• czerpały przyjemność z czasu poświęconego na refleksję,

• chętnie czytały czasopisma i dzienniki.

INTELIGENCJA INTERPERSONALNA

Jest zdolnością do rozumienia relacji międzyludzkich, a także cudzych uczuć, intencji, stanów psychicznych.

Inteligencja interpersonalna wyraża się poprzez zdolności do:

• postrzegania świata z różnych punktów widzenia,

• nawiązywania, kształtowania i utrzymywania zróżnicowanych kontaktów z innymi ludźmi,

• poznawania i rozumienia myśli, uczuć, poglądów i zachowań innych ludzi,

• pracy w zespole i pozytywnego wpływania na jego dynamikę,

• efektywnego komunikowania się werbalnego i pozawerbalnego,

• słuchania, poznawania i reagowania na poglądy innych ludzi, wywierania wpływu na inne osoby.

INTELIGENCJA TWÓRCZA

Jest zdolnością pozwalającą osobie na twórcze działania nie tylko o charakterze artystycznym. Jest

zbiorem umiejętności i cech wrodzonych myślenia w nowatorski sposób.

Inteligencja twórcza wyraża się poprzez:

• szybkie i łatwe radzenie sobie z nowymi sytuacjami, często nie dbając o szczegóły,

• częste znajdowanie nietuzinkowych, oryginalnych rozwiązań i pomysłów (w tym innowacji),

• posługiwanie się intuicją i tworzenie nowych koncepcji (nie zawsze praktycznych),

• generowanie nowych pojęć lub ich nieoczekiwanych połączeń,

• przedstawianie rzeczy w sposób, aby były jasne dla innych (czasami nawet wbrew logice).

Pozdrawiam

KM

                      

LUDZKA PAMIĘĆ- W CZYM RZECZ ???

Z racji trwającej sesji, teraz temat uczenia się jest na porządku dziennym. 

Poza opisywaniem poszczególnych metod nauki, powinniśmy również wspomnieć o tym jak działa ludzka pamięć – co pomaga nam łatwiej zapamiętywać, jakie są mechanizmy zapominania oraz prawa uczenia się. 

Pamięć możemy określić jako zdolność do zapamiętywania, którego proces możemy podzielić na świadomy, nieświadomy i podświadomy. W codziennym użytkowaniu pamięć świadoma jest najistotniejsza. Ostatnim etapem zapamiętywania jest powtarzanie przyswojonych materiałów.

Proces pamięciowy składa się z trzech etapów:

1.       Rejestracji lub kodowania informacji,

2.       Przechowywania lub magazynowania,

3.       Odtwarzania lub przypominania, 

Rozwijając tą myśl, należałoby wyjaśnić sobie na czym dokładnie polegają poszczególne etapy.

W procesie rejestracji mózg „przypina” nowo poznane informacje do innych, które już zna. Następuje wtedy kojarzenie nowych informacji  z już posiadanymi.

A więc zapamiętywanie jest o wiele efektywniejsze w momencie kiedy informacje są w jakiś sposób podobne do już nam znanych. Jeżeli więc, nie potrafimy sobie w żaden sposób skojarzyć nowo poznanych informacji – o wiele trudniej jest nam taki materiał przyswoić.

W tej sytuacji ważne jest, by skutecznie skupić uwagę oraz często powtarzać poznane treści.

Według Dudley’a muszą zaistnieć określone warunki, by przyspieszyć zapamiętywanie:

1.      1. Materiał zrozumiany jest lepiej przyswajany.

2.       2. Treści o mniejszej objętności lecz częściej nauczane są łatwiej zapamiętywane.

3.       3. Zapamiętujemy lepiej powtarzając na głos.

4.       4. Zapamiętujemy lepiej, gdy powtarzamy więcej razy materiał, niż jest to konieczne.

5.       5. Zapamiętujemy lepiej powtarzając całości niżeli części.

6.       6. Wiara w możność wykonania zadania pomaga nam zapamiętać.

7.       7. Przypominamy sobie łatwiej w warunkach analogicznych do tych w jakich się uczyliśmy. (może to być np. zapach perfum).

8.       Efekt Zeigarnik – pamiętamy lepiej zadania niedokończone od tych dokończonych. Zasada ta jednak nie sprawdza się jeśli bardzo obawiamy się porażki, wtedy sytuacja się odwraca.

9.       Efekt von Restoffa – pamiętamy lepiej kontrasty.

1    Zapamiętujemy lepiej, gdy nic nas nie rozprasza.

Poznawanie nowej wiedzy może czasem nakładać się na wiedzę już przez nas znaną. Jest to tzw. Efekt interferencji, który może mieć dwa oblicza à gdy poznanie nowych informacji powoduje zapominanie starej wiedzy, bądź w drugą stronę: gdy stare informacje uniemożliwiają zapamiętywanie nowych informacji. 

Warto zastosować metodę naprzemiennego uczenia się przedmiotów ścisłych z humanistycznymi. W ten sposób powstrzymamy zjawisko interferencji, ponieważ przyswajane informacje będą od siebie na tyle różne, że nie powinny kolidować ze sobą.

Na zapamiętywanie również ogromny wpływa mają formy jej przekazywania. O wiele łatwiej zapamiętujemy treści podawane na początku lub na końcu, są to tzw. Efekty pierwszeństwa i świeżości. Metoda ta niejednokrotnie została sprawdzona i udowodniona. Pomocnym tutaj sposobem byłoby podzielenie treści materiałów na wiele części, aby miały one jak najwięcej początków oraz końców. 

Dla najlepszego skupienia uwagi bardzo ważne również są przerwy pomiędzy nauką. Optymalnie należy je wykonywać co 30 minut. Przerwy te powinny być krótkie, np. 2-3 minutowe. Przerwa trwająca powyżej 7 minut może spowodować „wybicie z rytmu”.

Przypominanie informacji odbywa się poprzez skojarzenia i wyobraźnię. Dlatego jeśli informacja była zakodowana przy użycie wielu zmysłów i wyobraźni, łatwiej jest nam sobie ją przywołać.

Niestety działa to również w odwrotną stronę – możemy zapomnieć przyswojoną wiedzę, ponieważ:

1.       Proces rejestracji był słaby,

2.       Mamy problemy z koncentracją,

3.       Nie powtarzamy, ani nie używany zdobytych informacji,

4.       Przyswojone informacji podlegają procesowi interferencji, utrudniając kodowanie, zapamiętywania i utrwalanie,

5.       Wypieramy z pamięci informacje związane z przykrymi wspomnieniami bądź okolicznościami w, których dana wiedza została zdobyta.

Kolejnym ważnym elementem nauki są aktywne powtórki – organizowanie.

Istnieją różne metody powtarzania. Najmniej efektywną z nich jest czytanie, nawet wielokrotne tych samych tekstów. Badania wskazują, że powtórne czytania zwiększają stopień zrozumienia jedynie o 7%! Pozbawiona głębszej refleksji wiedza po prostu „wyparowuje” nam z umysłu. 

Jak pokazuje wykres, najlepszą metodą na zapamiętywanie jest samodzielna praca. Ten typ skłania nas ku samodzielnym próbom wyjaśnienia, zrozumienia przyswajanych treści. Dzięki temu sami musimy pogrupować informacje, przygotować potrzebne materiały. Tak samo teraz ja, mimo, że przy pisaniu tego tekstu wykorzystałam inny tekst, który musiałam najpierw przeczytać, w tym momencie tworząc własną wersję na bloga te 80% informacji na pewno zostanie mi (przynajmniej przez pewien okres czasu) w pamięci :) .

Bierny sposób uczenia się powoduje – jak dowiodły eksperymenty, że jedynie po godzinie, aż 56% informacji przyswajanych zostaje przez nas zapomnianych. Po 9 godzinach kolejne informacje zmniejszają się o 9%, a więc po jednym dniu pozostaje nam jedynie 33% z przyswojonego materiału. Nieodzownym elementem nauki – powtarzając nawet w tym tekście są POWTÓRKI, POWTÓRKI i jeszcze raz powtórki.

Tony Buzan (ten Pan ze zdjęcia powyżej) jako jeden z największych światowych autorytetów z dziedziny mózgu i technik uczenia się, zaproponował taką oto metodą powtórzeniową:

1.       Pierwsza powtórka powinna odbyć się po godzinnej sesji naukowej, oraz trwać od 5-15 minut. (co zapewni utrwalenie wiedzy do dnia następnego).

2.       Druga powtórka powinna nastąpić w dniu kolejnym i trwać 2-4 minuty. (powinna zapewnić „utrzymanie” wiedzy przez kolejny tydzień.

3.       Po tygodniu robimy trzecią powtórkę 2 minutową.

4.       Po miesiącu kolejną,

W ten oto sposób wiedza zostanie dołączona do pamięci trwałej. I tutaj znów pojawia się nasz wątek Map myśli z pierwszego wykładu, dzięki, któremu powtórka materiału będzie szybsza.

Podsumowując, dobra powtórka powinna mieć aktywną formę kojarzenia zdobytych informacji.

Trzymanie się planu nauki, związane jest z wykształceniem nawyku, który pomoże nam systematycznie pracować, zamiast na ostatnią chwilę uczyć się ogromnych partii materiału. 

Przytaczając cytat: 

„Powtórki należy praktykować nie tylko na zakończenie kursu bądź cyklu wykładów, ale przede wszystkim w trakcie jego trwania. W ten sposób uzyskuje się na wszystkich etapach silne ugruntowanie wiedzy, którą można stale uzupełniać o nowe informacje”.  

Ostatnim zagadnieniem jakie chciałabym przytoczyć jest termin : RZYMSKI POKÓJ

Jest to oczywiście jedna z metod usprawniających zapamiętywanie.

Metoda ta polega na skojarzeniu wyrazu, który chcemy zapamiętać ze znanym „miejscem”- zakładką pamięciową.

Aby zrozumieć tą metodę posłużę się przykładem. Zbliża się kolokwium z mikroekonomii w związku z czym temat ten będzie ściśle z tym związany. 

Wykorzystujemy podstawowe pojęcia:

1.Kategoria ekonomiczna,

2.Prawidłowości ekonomiczne,

3.Prawa ekonomiczne,

4.Teoria ekonomiczna,

5.Model ekonomiczny, 

Wyobrażamy sobie, że wchodzimy do swojego pokoju, w którym znajduje się mnóstwo różnych sprzętów,, które możemy wykorzystać jako zakładki pamięci. Wybieramy 5 elementówà ja wybrałam kanapę, gniazdko prądowe, komoda, książkę i namalowany przeze mnie obraz. 

1.       1.Wyobrażamy sobie, że książka jest symbolem kategorii ekonomicznej – tłumaczy abstrakcyjne pojęcia jak np. zysk, praca, itd.

2.       2.Jak śpię na kanapie, jest pomiędzy mną, a książką zależność – powoduje senność. Obiektywne zależności pomiędzy kategoriami ekonomicznymi czyli książką, które powtarzając się tworzą prawa ekonomiczne.

3.       3. Ostatnio kopnął mnie prąd z gniazdka. Prawa ekonomiczne są rzeczywistą cechą procesu gospodarczego, ich działanie nie zależy od woli i świadomości ludzi. To czy, by mnie prąd kopnął czy nie też nie było zależne ode mnie:D.

4.       4. W komodzie mam opracowany system ułożenia dokumentów – teoria ekonomiczna łączy prawa w logiczne systemy.

5.       5. Na ścianie w pokoju wisi namalowany przeze mnie obraz – replika baletnicy edgar’a degas. Uproszczony obraz rzeczywistości gospodarczej to nieudolność w wykonaniu tej repliki. Jest to model ekonomiczny. 

                                                                                            Uproszczony schemat pokoju.

Po wykonaniu tej metody, nie przypadła mi ona jednak zbytnio do gustu, może akurat porównanie tych pojęć z moim pokojem nie było odpowiednie, jednak skłaniam się bardziej ku powtarzaniu przeczytanych treści na głos bez tworzenia sobie historyjek z tym związanych. Na pewno jakieś skojarzenia w trakcie przerabiania materiału do mnie trafiają. Zwykle jednak tak jak w przypadku mikroekonomii kojarzę przeczytane treści z ćwiczeniami. Przypominam sobie w jakim momencie usłyszałam daną informację i nawet sposób ubioru wykładowcy mi w tym pomógł. 

Dziękuję za uwagę.

Pozdrawiam,

Magda